Główne, podstawowe cechy sposobu produkcji każdego ustroju społecznego są następujące: a) dominujący rodzaj. własności środków produkcji (własność prywatna, społeczna, rodzinna); b) sposób łączenia pracy ze środkami produkcji (praca przymusowa, najemna, zespołowa, uspołeczniona); c) ceł produkcji i środki jego realizacji (maksymalizacja zysku, zaspokajanie potrzeb społeczeństwa, potrzeb osobistych); charakter procesu produkcji oraz podziału i wymiany (żywiołowy, planowy); e) zasady podziału dochodu, produktu społecznego (prywatne zawłaszczanie, podział według pracy). Wymienione cechy, jakościowo odmienne w poszczególnych formacjach społecznych, znajdują także wyraz w nadbudowie ekonomicznej, która jest do nich dostosowana. Struktura ekonomiczna gospodarki narodowej składa się z wielu członów, które można scalić (zagregować) w pięć podstawowych grup: 1) struktura produkcji i usług, 2) struktura rodzajów własności i organizacyjnych form produkcji, 3) struktura gospodarki państwowej oraz jej powiązań -t. całą gospodarką, 4) struktura siły roboczej, 5) struktura ekonomicznych stosunków międzynarodowych, tj. powiązań danej gospodarki z gospodarką światową. Istnieją także elementy struktury ekonomicznej, które nie dadzą się zakwalifikować do żadnej z tych grup, a które są powiązane z wymienionymi grupami.
