Akumulacja jest to część dochodu narodowego przeznaczona na zwiększenie zasobu majątku narodowego, głównie na inwestycje. Akumulacja obejmuje nakłady wszystkich podmiotów gospodarujących, a więc także wydatki ludności na inwestycje (budownictwo .mieszkaniowe, zakup narzędzi rolniczych itd.). Podział dochodu narodowego na akumulację i spożycie należy do podstawowych kwestii ekonomicznych. Jej naświetlenie nie może być tutaj w pełni przedstawione, gdyż” podział ten zależy od wielu czynników, które będą omawiane w następnych rozdziałach. Przedstawimy ją przeto w tzw. pierwszym przybliżeniu. Wykazaliśmy poprzednio, że w danym czasie i miejscu istnieje określone minimum standardu stopy życiowej robotników i pracowników, a w ustroju kapitalistycznym ? także klasy kapitalistów i warstw pośrednich. Istnieje także niezbędne minimum wydatków na spożycie zbiorowe. To określone minimum spożycia wyznacza górną granicą stopy akumulacji, tzn. jej udziału w dochodzie narodowym. W tym ujęciu suma akumulacji jest residuum części dochodu narodowego, która nie musi być skonsumowana. Jednakże wysoka akumulacja ogranicza (zwęża) w danym czasie konsumpcję przy danym dochodzie narodowym ? o ile zostanie zwiększona akumulacja, o tyle musi zostać zmniejszona konsumpcja). Jest przeto zrozumiałe, że bardzo wysoka akumulacja może uzyskiwać akceptacje społeczną tylko w wyjątkowych warunkach.
